Ille mi par esse deo uidetur,
ille, si fas est, superare diuos,
qui sedens
aduersus
identidem te
spectat et audit
dulce ridentem, misero quod omnis 5
eripit sensus mihi: nam simul te,
Lesbia, aspexi, nihil est super mi
.
Ille mi par esse deo uidetur,
ille, si fas est, superare diuos,
qui sedens
aduersus
identidem te
spectat et audit
dulce ridentem, misero quod omnis 5
eripit sensus mihi: nam simul te,
Lesbia, aspexi, nihil est super mi
.
. . . . . .
lingua sed torpet, tenuis sub artus
flamma demanat, sonitu suopte 10
tintinant aures, gemina teguntur
lumina nocte.
*
otium, Catulle, tibi molestum est:
otio exsultas nimiumque gestis:
otium et reges prius et beatas 15
perdidit urbes.
LI _AD LESBIAM_ ?: spatium unius uersus in O
1 _mi impar_ G: _mihi impar_ ?: corr. p
3 _te_ hic scriptum habet G, sed in 4 ante _spectat_ ?
4 _spe ctat_ G: _tespectat_ ?
5 _misero quod_ G ex corr., ACa: _miseroque_ ORB (m.