279 libri
_Ecerinide_ a Ludouico Padrin editi Bononiae a.
_Ecerinide_ a Ludouico Padrin editi Bononiae a.
Latin - Catullus
Huius aequalis Boccatius (?
1375) de amatoriis poetis loquens
sui temporis Catulli et Properti eos uolumina euoluere autumat (Schwabe,
_Testimon. _ p. xv). Ac notum iam Catulli librum fuisse ex tribus constat
epistulis Coluci Salutati (? 1406) scriptis anno 1374, quorum in una
Beneuenutum de Imola, in duabus Casparam de Broaspinis implorat ut
Catulli exemplar ad se transmittendum curet.
[Adnotatio 1: Extat epigramma siue _uersus domini Beneuenuti de
Campexanis de Vicencia de resurrectione Catulli poetae Veronensis_
Ad patriam uenio longis de finibus exul,
causa mei reditus compatriota fuit.
scilicet a calamis tribuit cui Francia nomen,
quique notat turbae praetereuntis iter.
quo licet ingenio uestrum celebrate Catullum,
cuius sub modio clausa papyrus erat.
Mortuus uidetur Beneuenutus de Campesanis anno 1323 (Schulze,
Prolegg. Catulli Baehrensiani, p. viii). ]
[Adnotatio 2: A. Gloria, _Documenti inediti intorno a Francesco
Petrana e Albertino Mussato_ p. 18, Carducci p.
279 libri
_Ecerinide_ a Ludouico Padrin editi Bononiae a. 1900. Ecerinis
titulus est tragoediae latinae a Mussato conscriptae, propter
quam meruit lauro et hedera quodannis coronari. ]
Haec ex editione maiore attuli ut demonstrarem ab ineunte fere saec. xiv
poetae nostri carmina saltem in Italia lecta fuisse. Sed miro casu nec
satis explorato factum est ut quaecumque horum exemplaria colligimus uel
fuisse in manibus Mussati, Pastrengici, Petrarcae uel praesto fuisse
ceteris quos intra annos 1323-1375 Catullum legisse ueri simile est,
omnia deperdita et ex hominum memoria ac cognitione sublata sint.
Anno 1375 exaratus est codex Sangermanensis (_G_), nunc Parisinus 14137,
quo non habemus ueteriorem. De eo scriba haec dicit 'Tu lector quicunque
ad cuius manus hic libellus obuenerit, scriptori da ueniam si tibi
coruptus uidebitur. Quoniam a corruptissimo exemplari transcripsit, non
enim quodpiam aliud extabat, unde posset libelli huius habere copiam
exemplandi. ' Credidit igitur id quod non debebat credere, unum tunc
extare exemplar Catullianorum carminum, id unum se transcribere. At iam
ante annum 1329 Catullus innotuerat Mussato, breui post laudatus fuerat
a Pastrengico; Petrarcae integrum exemplar praesto fuit, ex quo hauriret
quae uel imitatus sit in carminibus suis uel in codicem suum Vergili
tamquam hunc explicaturus rettulerit; nec potest dubitari quae ante
annum 1374 adeo peruulgarentur ut inde Boccati aequales traherent suis
usibus idonea, Petrarca modo uersus citaret in Latinis opusculis, modo
Maronianos uersus illustraret similia ex Catullo in Vergili codicem
enotans, modo amoris sui sensus Italico sermone exprimeret Catulli
imitatus carmina ad Lesbiam, non uno tantum codice tum extare, sed
fusius legi, postquam codex ille quem initio fere saec. xiv compatriota
Veronensis inuenerat Catullum popularibus suis quasi ex mortuis
rediuiuum restituisset. Quis enim credat, Petrarcae praesertim aetate,
adeo incuriosos Veronenses fuisse ut poetam suum quasi rursus sepultum
sinerent latere? Quid? non uniuersis Italis ? ?
sui temporis Catulli et Properti eos uolumina euoluere autumat (Schwabe,
_Testimon. _ p. xv). Ac notum iam Catulli librum fuisse ex tribus constat
epistulis Coluci Salutati (? 1406) scriptis anno 1374, quorum in una
Beneuenutum de Imola, in duabus Casparam de Broaspinis implorat ut
Catulli exemplar ad se transmittendum curet.
[Adnotatio 1: Extat epigramma siue _uersus domini Beneuenuti de
Campexanis de Vicencia de resurrectione Catulli poetae Veronensis_
Ad patriam uenio longis de finibus exul,
causa mei reditus compatriota fuit.
scilicet a calamis tribuit cui Francia nomen,
quique notat turbae praetereuntis iter.
quo licet ingenio uestrum celebrate Catullum,
cuius sub modio clausa papyrus erat.
Mortuus uidetur Beneuenutus de Campesanis anno 1323 (Schulze,
Prolegg. Catulli Baehrensiani, p. viii). ]
[Adnotatio 2: A. Gloria, _Documenti inediti intorno a Francesco
Petrana e Albertino Mussato_ p. 18, Carducci p.
279 libri
_Ecerinide_ a Ludouico Padrin editi Bononiae a. 1900. Ecerinis
titulus est tragoediae latinae a Mussato conscriptae, propter
quam meruit lauro et hedera quodannis coronari. ]
Haec ex editione maiore attuli ut demonstrarem ab ineunte fere saec. xiv
poetae nostri carmina saltem in Italia lecta fuisse. Sed miro casu nec
satis explorato factum est ut quaecumque horum exemplaria colligimus uel
fuisse in manibus Mussati, Pastrengici, Petrarcae uel praesto fuisse
ceteris quos intra annos 1323-1375 Catullum legisse ueri simile est,
omnia deperdita et ex hominum memoria ac cognitione sublata sint.
Anno 1375 exaratus est codex Sangermanensis (_G_), nunc Parisinus 14137,
quo non habemus ueteriorem. De eo scriba haec dicit 'Tu lector quicunque
ad cuius manus hic libellus obuenerit, scriptori da ueniam si tibi
coruptus uidebitur. Quoniam a corruptissimo exemplari transcripsit, non
enim quodpiam aliud extabat, unde posset libelli huius habere copiam
exemplandi. ' Credidit igitur id quod non debebat credere, unum tunc
extare exemplar Catullianorum carminum, id unum se transcribere. At iam
ante annum 1329 Catullus innotuerat Mussato, breui post laudatus fuerat
a Pastrengico; Petrarcae integrum exemplar praesto fuit, ex quo hauriret
quae uel imitatus sit in carminibus suis uel in codicem suum Vergili
tamquam hunc explicaturus rettulerit; nec potest dubitari quae ante
annum 1374 adeo peruulgarentur ut inde Boccati aequales traherent suis
usibus idonea, Petrarca modo uersus citaret in Latinis opusculis, modo
Maronianos uersus illustraret similia ex Catullo in Vergili codicem
enotans, modo amoris sui sensus Italico sermone exprimeret Catulli
imitatus carmina ad Lesbiam, non uno tantum codice tum extare, sed
fusius legi, postquam codex ille quem initio fere saec. xiv compatriota
Veronensis inuenerat Catullum popularibus suis quasi ex mortuis
rediuiuum restituisset. Quis enim credat, Petrarcae praesertim aetate,
adeo incuriosos Veronenses fuisse ut poetam suum quasi rursus sepultum
sinerent latere? Quid? non uniuersis Italis ? ?
