1886), sed duodecim
fere locos attulit ex eius carminibus siue in opusculis post impressos,
siue in Vergili codice quodam enotatos quem itinerum comitem secum
habebat (De Nolhac _Petrarque et l'Humanisme_, p.
fere locos attulit ex eius carminibus siue in opusculis post impressos,
siue in Vergili codice quodam enotatos quem itinerum comitem secum
habebat (De Nolhac _Petrarque et l'Humanisme_, p.
Latin - Catullus
Quem
non in aliqua re_ (_uidere_ om. ) _Suffenum possis suus cuique attributus
est error. Sed non uidemus mantice quod in tergo est. _ Etiam Mussato,
poetae Patauino, innotuisse credo eum codicem, qui in Elegia qua gratias
egit Academiae Patauinorum quod se laurea coronasset scripserit _Carmine
sub nostro, cupidi lasciua Catulli Lesbia, dulce tibi nulla susurrat
auis_, ut taceam alia quae in Mussati carminibus ex Catullo trahi
poterant. Obiit autem Mussatus a. 1329 mense Maio[2]. Deinde duobus
locis Catulli corpus carminum respexit, duobus ipsos uersus (i. 1, 2;
i. 5-7) citauit in libro _de Originibus Rerum_, Gulielmus Pastrengicus
(1295-1360) amicus Petrarcae. Iam ipse Petrarca non solum Catullum in
carminibus et nominauit et paene ad uerbum imitatus est, uelut lxxvi.
23-26 sic expressit Sonnetti 1. 50 ed. Mestica _Non prego gia, ne puote
aver piu loco, Che mesuratamente il mio cor arda, Ma che sua parte abbia
costei del foco_ (Schwabe, _Testimon. _ p. xv, ed.
1886), sed duodecim
fere locos attulit ex eius carminibus siue in opusculis post impressos,
siue in Vergili codice quodam enotatos quem itinerum comitem secum
habebat (De Nolhac _Petrarque et l'Humanisme_, p. 139), nec dubium est
Catulli eum codice usum esse qui et priuus esset et semper ad manum
lecturo. Huius aequalis Boccatius (? 1375) de amatoriis poetis loquens
sui temporis Catulli et Properti eos uolumina euoluere autumat (Schwabe,
_Testimon. _ p. xv). Ac notum iam Catulli librum fuisse ex tribus constat
epistulis Coluci Salutati (? 1406) scriptis anno 1374, quorum in una
Beneuenutum de Imola, in duabus Casparam de Broaspinis implorat ut
Catulli exemplar ad se transmittendum curet.
[Adnotatio 1: Extat epigramma siue _uersus domini Beneuenuti de
Campexanis de Vicencia de resurrectione Catulli poetae Veronensis_
Ad patriam uenio longis de finibus exul,
causa mei reditus compatriota fuit.
scilicet a calamis tribuit cui Francia nomen,
quique notat turbae praetereuntis iter.
quo licet ingenio uestrum celebrate Catullum,
cuius sub modio clausa papyrus erat.
Mortuus uidetur Beneuenutus de Campesanis anno 1323 (Schulze,
Prolegg. Catulli Baehrensiani, p. viii). ]
[Adnotatio 2: A. Gloria, _Documenti inediti intorno a Francesco
Petrana e Albertino Mussato_ p.
non in aliqua re_ (_uidere_ om. ) _Suffenum possis suus cuique attributus
est error. Sed non uidemus mantice quod in tergo est. _ Etiam Mussato,
poetae Patauino, innotuisse credo eum codicem, qui in Elegia qua gratias
egit Academiae Patauinorum quod se laurea coronasset scripserit _Carmine
sub nostro, cupidi lasciua Catulli Lesbia, dulce tibi nulla susurrat
auis_, ut taceam alia quae in Mussati carminibus ex Catullo trahi
poterant. Obiit autem Mussatus a. 1329 mense Maio[2]. Deinde duobus
locis Catulli corpus carminum respexit, duobus ipsos uersus (i. 1, 2;
i. 5-7) citauit in libro _de Originibus Rerum_, Gulielmus Pastrengicus
(1295-1360) amicus Petrarcae. Iam ipse Petrarca non solum Catullum in
carminibus et nominauit et paene ad uerbum imitatus est, uelut lxxvi.
23-26 sic expressit Sonnetti 1. 50 ed. Mestica _Non prego gia, ne puote
aver piu loco, Che mesuratamente il mio cor arda, Ma che sua parte abbia
costei del foco_ (Schwabe, _Testimon. _ p. xv, ed.
1886), sed duodecim
fere locos attulit ex eius carminibus siue in opusculis post impressos,
siue in Vergili codice quodam enotatos quem itinerum comitem secum
habebat (De Nolhac _Petrarque et l'Humanisme_, p. 139), nec dubium est
Catulli eum codice usum esse qui et priuus esset et semper ad manum
lecturo. Huius aequalis Boccatius (? 1375) de amatoriis poetis loquens
sui temporis Catulli et Properti eos uolumina euoluere autumat (Schwabe,
_Testimon. _ p. xv). Ac notum iam Catulli librum fuisse ex tribus constat
epistulis Coluci Salutati (? 1406) scriptis anno 1374, quorum in una
Beneuenutum de Imola, in duabus Casparam de Broaspinis implorat ut
Catulli exemplar ad se transmittendum curet.
[Adnotatio 1: Extat epigramma siue _uersus domini Beneuenuti de
Campexanis de Vicencia de resurrectione Catulli poetae Veronensis_
Ad patriam uenio longis de finibus exul,
causa mei reditus compatriota fuit.
scilicet a calamis tribuit cui Francia nomen,
quique notat turbae praetereuntis iter.
quo licet ingenio uestrum celebrate Catullum,
cuius sub modio clausa papyrus erat.
Mortuus uidetur Beneuenutus de Campesanis anno 1323 (Schulze,
Prolegg. Catulli Baehrensiani, p. viii). ]
[Adnotatio 2: A. Gloria, _Documenti inediti intorno a Francesco
Petrana e Albertino Mussato_ p.
